درک جدید از درمان پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) - بخش اول

سلول درمانی اتولوگ نوظهور با استفاده از پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) ممکن است نقش کمکی در طرح های مختلف درمان پزشکی احیا کننده داشته باشد.تقاضای برآورده نشده جهانی برای استراتژی‌های ترمیم بافت برای درمان بیماران مبتلا به بیماری‌های اسکلتی عضلانی (MSK) و ستون فقرات، استئوآرتریت (OA) و زخم‌های پیچیده و مقاوم مزمن وجود دارد.درمان PRP بر این واقعیت استوار است که فاکتور رشد پلاکتی (PGF) از بهبود زخم و آبشار ترمیم (التهاب، تکثیر و بازسازی) پشتیبانی می‌کند.تعدادی از فرمولاسیون های مختلف PRP از مطالعات انسانی، آزمایشگاهی و حیوانی ارزیابی شده است.با این حال، توصیه‌های مطالعات آزمایشگاهی و حیوانات معمولاً به نتایج بالینی متفاوتی منجر می‌شود، زیرا ترجمه نتایج تحقیقات غیر بالینی و توصیه‌های روش به درمان بالینی انسانی دشوار است.در سال‌های اخیر، پیشرفت‌هایی در درک مفهوم فناوری PRP و عوامل بیولوژیکی صورت گرفته است و دستورالعمل‌های تحقیقاتی جدید و نشانه‌های جدیدی پیشنهاد شده‌اند.در این بررسی، آخرین پیشرفت ها در تهیه و ترکیب PRP، از جمله دوز پلاکتی، فعالیت لکوسیت ها و تنظیم ایمنی ذاتی و سازگار، اثر 5-هیدروکسی تریپتامین (5-HT) و تسکین درد را مورد بحث قرار خواهیم داد.علاوه بر این، مکانیسم PRP مربوط به التهاب و رگزایی در طول ترمیم و بازسازی بافت را مورد بحث قرار دادیم.در نهایت اثرات برخی داروها بر فعالیت PRP را بررسی می کنیم.

پلاسمای غنی از پلاکت اتولوگ (PRP) قسمت مایع خون محیطی اتولوگ پس از درمان است و غلظت پلاکت بالاتر از سطح پایه است.درمان PRP بیش از 30 سال است که برای نشانه‌های مختلف استفاده می‌شود و در نتیجه علاقه زیادی به پتانسیل PRP اتوژن در پزشکی احیاکننده دارد.اصطلاح عامل بیولوژیکی ارتوپدی اخیراً برای درمان بیماری‌های اسکلتی عضلانی (MSK) معرفی شده است و به نتایج امیدوارکننده‌ای در توانایی بازسازی مخلوط‌های ناهمگن سلول‌های زیست فعال PRP دست یافته است.در حال حاضر، PRP درمانی یک گزینه درمانی مناسب با مزایای بالینی است و نتایج گزارش شده بیمار دلگرم کننده است.با این حال، ناهماهنگی نتایج بیمار و بینش‌های جدید چالش‌هایی را برای عملی بودن کاربرد بالینی PRP ایجاد کرده است.یکی از دلایل ممکن است تعداد و تنوع سیستم های PRP و PRP در بازار باشد.این دستگاه ها از نظر حجم جمع آوری PRP و طرح آماده سازی متفاوت هستند و در نتیجه ویژگی های منحصر به فرد PRP و عوامل بیولوژیکی دارند.علاوه بر این، عدم توافق در مورد استانداردسازی طرح آماده سازی PRP و گزارش کامل عوامل بیولوژیکی در کاربرد بالینی منجر به نتایج گزارش متناقض شد.تلاش‌های زیادی برای شناسایی و طبقه‌بندی PRP یا محصولات مشتق از خون در کاربردهای پزشکی بازساختی انجام شده است.علاوه بر این، مشتقات پلاکتی، مانند لیزات پلاکتی انسانی، برای تحقیقات ارتوپدی و سلول های بنیادی آزمایشگاهی پیشنهاد شده است.

یکی از اولین نظرات در مورد PRP در سال 2006 منتشر شد. تمرکز اصلی این بررسی عملکرد و نحوه عملکرد پلاکت ها، تأثیر PRP بر هر مرحله از آبشار بهبودی، و نقش اصلی فاکتور رشد مشتق از پلاکت است. در اندیکاسیون های مختلف PRPدر مراحل اولیه تحقیقات PRP، علاقه اصلی به PRP یا PRP-ژل وجود و عملکردهای خاص چندین فاکتور رشد پلاکتی (PGF) بود.

در این مقاله، ما به طور گسترده در مورد آخرین توسعه ساختارهای مختلف ذرات PRP و گیرنده‌های غشای سلولی پلاکتی و اثرات آن‌ها بر تنظیم ایمنی ذاتی و تطبیقی ​​سیستم ایمنی بحث خواهیم کرد.علاوه بر این، نقش سلول های فردی که ممکن است در ویال درمان PRP وجود داشته باشند و تأثیر آنها بر روند بازسازی بافت به طور مفصل مورد بحث قرار خواهد گرفت.علاوه بر این، آخرین پیشرفت در درک عوامل بیولوژیکی PRP، دوز پلاکتی، اثرات اختصاصی گلبول‌های سفید خاص، و اثرات غلظت PGF و سیتوکین‌ها بر اثرات تغذیه‌ای سلول‌های بنیادی مزانشیمی (MSCs) شرح داده خواهد شد، از جمله PRP که هدف قرار دادن انواع مختلف است. محیط های سلولی و بافتی پس از انتقال سیگنال سلولی و اثرات پاراکرین.به طور مشابه، در مورد مکانیسم PRP مربوط به التهاب و رگزایی در طی ترمیم و بازسازی بافت بحث خواهیم کرد.در نهایت به بررسی اثر ضد درد PRP، تاثیر برخی داروها بر فعالیت PRP و ترکیب برنامه های PRP و توانبخشی می پردازیم.

اصول اولیه درمان بالینی پلاسمای غنی از پلاکت

آماده سازی PRP به طور فزاینده ای محبوب و به طور گسترده در زمینه های مختلف پزشکی استفاده می شود.اصل علمی اساسی درمان PRP این است که تزریق پلاکت های غلیظ در محل آسیب دیده ممکن است باعث ترمیم بافت، سنتز بافت همبند جدید و بازسازی گردش خون با آزادسازی بسیاری از عوامل بیولوژیکی فعال (عوامل رشد، سیتوکین ها، لیزوزوم ها) شود. پروتئین های چسبنده مسئول شروع واکنش آبشاری هموستاتیک هستند.علاوه بر این، پروتئین های پلاسما (به عنوان مثال فیبرینوژن، پروترومبین و فیبرونکتین) در اجزای پلاسما فقیر از پلاکت (PPP) وجود دارند.کنسانتره PRP می تواند آزادسازی هیپرفیزیولوژیک فاکتورهای رشد را تحریک کند تا بهبود آسیب مزمن را آغاز کند و روند ترمیم آسیب حاد را تسریع کند.در تمام مراحل فرآیند ترمیم بافت، انواع فاکتورهای رشد، سیتوکین‌ها و تنظیم‌کننده‌های عمل موضعی اکثر عملکردهای اساسی سلول را از طریق مکانیسم‌های غدد درون ریز، پاراکرین، اتوکرین و غدد درون ریز ارتقا می‌دهند.از مزایای اصلی PRP می توان به ایمنی آن و فناوری آماده سازی مبتکرانه تجهیزات تجاری فعلی اشاره کرد که می توان از آن برای تهیه عوامل بیولوژیکی استفاده کرد که می توانند به طور گسترده مورد استفاده قرار گیرند.مهمتر از همه، در مقایسه با کورتیکواستروئیدهای رایج، PRP یک محصول خودزا است که هیچ عارضه جانبی شناخته شده ای ندارد.با این حال، هیچ مقررات مشخصی در مورد فرمول و ترکیب ترکیب PRP تزریقی وجود ندارد و ترکیب PRP تغییرات زیادی در پلاکت ها، محتوای گلبول های سفید (WBC)، آلودگی گلبول های قرمز (RBC) و غلظت PGF دارد.

اصطلاحات و طبقه بندی PRP

برای چندین دهه، توسعه محصولات PRP مورد استفاده برای تحریک ترمیم و بازسازی بافت یک زمینه تحقیقاتی مهم در علوم زیستی و دارویی بوده است.آبشار بهبود بافت شامل بسیاری از شرکت کنندگان، از جمله پلاکت ها و فاکتورهای رشد آنها و گرانول های سیتوکین، گلبول های سفید، ماتریکس فیبرین و بسیاری دیگر از سیتوکین های هم افزایی است.در این فرآیند آبشاری، فرآیند انعقاد پیچیده ای رخ می دهد که شامل فعال شدن پلاکت ها و متراکم شدن متعاقب آن و α- آزاد شدن محتویات ذرات پلاکتی، تجمع فیبرینوژن (آزاد شده توسط پلاکت ها یا آزاد در پلاسما) در شبکه فیبرین و تشکیل آمبولی پلاکتی

PRP "Universal" شروع درمان را شبیه سازی می کند

در ابتدا اصطلاح "پلاسمای غنی از پلاکت (PRP)" را کنسانتره پلاکتی می نامیدند که در پزشکی انتقال خون استفاده می شد و امروزه نیز از آن استفاده می شود.در ابتدا، این محصولات PRP تنها به عنوان چسب بافت فیبرین استفاده می‌شد، در حالی که پلاکت‌ها تنها برای حمایت از پلیمریزاسیون قوی‌تر فیبرین برای بهبود آب‌بندی بافت، به‌جای یک محرک التیام‌بخش استفاده می‌شدند.پس از آن، فناوری PRP برای شبیه سازی شروع آبشار شفا طراحی شد.متعاقباً، فناوری PRP از طریق توانایی آن در معرفی و رهاسازی فاکتورهای رشد در ریزمحیط محلی خلاصه شد.این اشتیاق برای تحویل PGF اغلب نقش مهم سایر اجزای این مشتقات خون را پنهان می کند.این شور و شوق به دلیل کمبود داده های علمی، اعتقادات عرفانی، علایق تجاری و عدم استانداردسازی و طبقه بندی بیشتر تشدید می شود.

بیولوژی کنسانتره PRP به اندازه خود خون پیچیده است و ممکن است پیچیده تر از داروهای سنتی باشد.محصولات PRP بیومواد زنده هستند.نتایج کاربرد بالینی PRP به خصوصیات ذاتی، جهانی و تطبیقی ​​خون بیمار، از جمله اجزای سلولی مختلف دیگری که ممکن است در نمونه PRP وجود داشته باشد و ریزمحیط موضعی گیرنده که می‌تواند در حالت حاد یا مزمن باشد، بستگی دارد.

خلاصه ای از اصطلاحات گیج کننده PRP و سیستم طبقه بندی پیشنهادی

برای سال‌های متمادی، پزشکان، دانشمندان و شرکت‌ها گرفتار سوء تفاهم و نقص‌های اولیه محصولات PRP و اصطلاحات مختلف آن‌ها شده‌اند.برخی از نویسندگان PRP را فقط پلاکتی تعریف کردند، در حالی که برخی دیگر اشاره کردند که PRP همچنین حاوی گلبول های قرمز، گلبول های سفید مختلف، فیبرین و پروتئین های فعال زیستی با افزایش غلظت است.بنابراین، بسیاری از عوامل بیولوژیکی PRP مختلف در عمل بالینی معرفی شده اند.ناامیدکننده است که ادبیات معمولاً فاقد توصیف دقیق عوامل بیولوژیکی است.شکست استانداردسازی آماده‌سازی محصول و توسعه سیستم طبقه‌بندی بعدی منجر به استفاده از تعداد زیادی از محصولات PRP شد که با اصطلاحات و اختصارات مختلف توصیف شدند.جای تعجب نیست که تغییرات در آماده سازی PRP منجر به نتایج متناقض بیمار می شود.

کینگزلی برای اولین بار در سال 1954 از اصطلاح "پلاسمای غنی از پلاکت" استفاده کرد. سالها بعد، Ehrenfest و همکاران.اولین سیستم طبقه بندی بر اساس سه متغیر اصلی (محتوای پلاکت، لکوسیت و فیبرین) پیشنهاد شد و بسیاری از محصولات PRP به چهار دسته P-PRP، LR-PRP، فیبرین غنی از پلاکت خالص (P-PRF) و لکوسیت تقسیم شدند. PRF غنی (L-PRF).این محصولات با سیستم بسته تمام اتوماتیک یا پروتکل دستی تهیه می شوند.در همین حال، Everts و همکاران.اهمیت ذکر گلبول های سفید در آماده سازی PRP مورد تاکید قرار گرفت.آنها همچنین استفاده از اصطلاحات مناسب را برای نشان دادن نسخه های غیرفعال یا فعال آماده سازی PRP و ژل پلاکتی توصیه می کنند.

دلونگ و همکارانیک سیستم طبقه‌بندی PRP به نام پلاکت‌ها، گلبول‌های سفید فعال (PAW) را بر اساس تعداد مطلق پلاکت‌ها، شامل چهار محدوده غلظت پلاکتی، پیشنهاد کرد.پارامترهای دیگر شامل استفاده از فعال کننده های پلاکتی و وجود یا عدم وجود گلبول های سفید خون (یعنی نوتروفیل ها) است.میشرا و همکارانیک سیستم طبقه بندی مشابه پیشنهاد شده است.چند سال بعد، ماوتنر و همکارانش یک سیستم طبقه بندی دقیق تر و دقیق تر (PLRA) را توصیف کردند.نویسنده ثابت کرد که توصیف تعداد مطلق پلاکت، محتوای گلبول های سفید خون (مثبت یا منفی)، درصد نوتروفیل، RBC (مثبت یا منفی) و اینکه آیا از فعال سازی اگزوژن استفاده می شود، مهم است.در سال 2016، Magalon و همکاران.طبقه بندی DEPA بر اساس دوز تزریق پلاکت، راندمان تولید، خلوص PRP بدست آمده و فرآیند فعال سازی منتشر شد.پس از آن، لانا و همکارانش سیستم طبقه بندی MARSPILL را با تمرکز بر سلول های تک هسته ای خون محیطی معرفی کردند.اخیراً، کمیته استانداردسازی علمی از استفاده از سیستم طبقه‌بندی انجمن بین‌المللی ترومبوز و هموستاز، که بر اساس یک سری توصیه‌های اجماع برای استاندارد کردن استفاده از محصولات پلاکتی در کاربردهای پزشکی احیاکننده، از جمله محصولات پلاکت منجمد و ذوب شده است، حمایت کرد.

بر اساس سیستم طبقه‌بندی PRP که توسط پزشکان و محققان مختلف پیشنهاد شده است، بسیاری از تلاش‌های ناموفق برای استانداردسازی تولید، تعریف و فرمول PRP برای استفاده توسط پزشکان می‌تواند به یک نتیجه منصفانه برسد که احتمالاً در چند سال آینده اتفاق نخواهد افتاد. فن آوری محصولات PRP بالینی همچنان در حال توسعه است و داده های علمی نشان می دهد که آماده سازی های مختلف PRP برای درمان پاتولوژی های مختلف در شرایط خاص مورد نیاز است.بنابراین انتظار داریم که پارامترها و متغیرهای تولید PRP ایده آل در آینده به رشد خود ادامه دهند.

روش آماده سازی PRP در حال انجام است

با توجه به اصطلاحات PRP و توضیحات محصول، چندین سیستم طبقه بندی برای فرمولاسیون های مختلف PRP منتشر شده است.متأسفانه، در مورد سیستم طبقه بندی جامع PRP یا هر خون و فرآورده های خونی اتولوگ دیگر اتفاق نظر وجود ندارد.در حالت ایده آل، سیستم طبقه بندی باید به ویژگی های مختلف PRP، تعاریف و نامگذاری مناسب مربوط به تصمیمات درمانی بیماران مبتلا به بیماری های خاص توجه کند.در حال حاضر، کاربردهای ارتوپدی PRP را به سه دسته تقسیم می کنند: فیبرین غنی از پلاکت خالص (P-PRF)، PRP غنی از لکوسیت (LR-PRP) و PRP با کمبود لکوسیت (LP-PRP).اگرچه از تعریف کلی محصول PRP خاص تر است، اما دسته های LR-PRP و LP-PRP به وضوح فاقد هر گونه ویژگی خاصی در محتوای گلبول های سفید هستند.به دلیل مکانیسم های دفاعی ایمنی و میزبان، گلبول های سفید تا حد زیادی بر زیست شناسی ذاتی بیماری های مزمن بافت تاثیر گذاشته اند.بنابراین، عوامل بیولوژیکی PRP حاوی گلبول های سفید خاص می تواند به طور قابل توجهی تنظیم ایمنی و ترمیم و بازسازی بافت را ارتقا دهد.به طور خاص، لنفوسیت ها در PRP فراوان هستند و فاکتور رشد شبه انسولین را تولید می کنند و از بازسازی بافت حمایت می کنند.

مونوسیت ها و ماکروفاژها نقش کلیدی در فرآیند تنظیم ایمنی و مکانیسم ترمیم بافت دارند.اهمیت نوتروفیل ها در PRP نامشخص است.LP-PRP به عنوان اولین آماده سازی PRP با ارزیابی سیستماتیک برای دستیابی به نتایج درمان موثر OA مفصل تعیین شد.با این حال، لانا و همکاران.استفاده از LP-PRP در درمان استئوآرتریت زانو مخالف است، که نشان می دهد گلبول های سفید خاص نقش مهمی در روند التهابی قبل از بازسازی بافت دارند، زیرا مولکول های پیش التهابی و ضد التهابی را آزاد می کنند.آنها دریافتند که ترکیب نوتروفیل ها و پلاکت های فعال اثرات مثبت بیشتری نسبت به اثرات منفی بر ترمیم بافت دارد.آنها همچنین خاطرنشان کردند که انعطاف پذیری مونوسیت ها برای عملکرد غیر التهابی و ترمیم کننده در ترمیم بافت مهم است.

گزارش طرح آماده سازی PRP در تحقیقات بالینی بسیار متناقض است.اکثر مطالعات منتشر شده روش آماده سازی PRP مورد نیاز برای تکرارپذیری طرح را پیشنهاد نکرده اند.هیچ توافق روشنی در بین نشانه‌های درمانی وجود ندارد، بنابراین مقایسه محصولات PRP و نتایج درمان مرتبط با آنها دشوار است.در بیشتر موارد گزارش شده، درمان با غلظت پلاکتی تحت عنوان "PRP" طبقه بندی می شود، حتی برای همان اندیکاسیون بالینی.برای برخی از زمینه‌های پزشکی (مانند OA و تاندونوز)، پیشرفت‌هایی در درک تغییرات آماده‌سازی PRP، مسیرهای تحویل، عملکرد پلاکت‌ها و سایر اجزای PRP که بر ترمیم بافت و بازسازی بافت تأثیر می‌گذارند، حاصل شده است.با این حال، تحقیقات بیشتری برای دستیابی به اجماع در مورد اصطلاحات PRP مربوط به عوامل بیولوژیکی PRP به منظور درمان کامل و ایمن پاتولوژی ها و بیماری های خاص مورد نیاز است.

وضعیت سیستم طبقه بندی PRP

استفاده از بیوتراپی اتولوگ PRP به دلیل ناهمگونی آماده‌سازی‌های PRP، نام‌گذاری متناقض و استانداردسازی ضعیف دستورالعمل‌های مبتنی بر شواهد (یعنی روش‌های آماده‌سازی زیادی برای تولید ویال‌های درمان بالینی وجود دارد) مشکل دارد.می‌توان پیش‌بینی کرد که محتوای PRP مطلق، خلوص و ویژگی‌های بیولوژیکی PRP و محصولات مرتبط بسیار متفاوت است و بر کارآیی بیولوژیکی و نتایج کارآزمایی بالینی تأثیر می‌گذارد.انتخاب دستگاه آماده سازی PRP اولین متغیر کلیدی را معرفی می کند.در پزشکی بازساختی بالینی، پزشکان می توانند از دو روش و تجهیزات مختلف آماده سازی PRP استفاده کنند.یک آماده سازی از یک جداکننده استاندارد سلول های خونی استفاده می کند که بر روی خون کامل جمع آوری شده به خودی خود عمل می کند.در این روش از فناوری جداسازی درام یا دیسک سانتریفیوژ جریان پیوسته و مراحل سانتریفیوژ سخت و نرم استفاده می شود.بیشتر این دستگاه ها در جراحی استفاده می شوند.روش دیگر استفاده از فناوری و تجهیزات گریز از مرکز جاذبه است.سانتریفیوژ با نیروی G بالا برای جدا کردن لایه زرد ESR از واحد خون حاوی پلاکت ها و گلبول های سفید استفاده می شود.این دستگاه های غلظت کوچکتر از جداکننده های سلول های خونی هستند و می توان از آنها در کنار تخت استفاده کرد.در تفاوت ģ - نیرو و زمان سانتریفیوژ منجر به تفاوت های قابل توجهی در عملکرد، غلظت، خلوص، زنده بودن و حالت فعال پلاکت های جدا شده می شود.بسیاری از انواع تجهیزات تجاری آماده سازی PRP را می توان در دسته دوم استفاده کرد که منجر به تغییرات بیشتر در محتوای محصول می شود.

عدم توافق در مورد روش تهیه و اعتبار سنجی PRP همچنان منجر به ناهماهنگی درمان PRP می شود و تفاوت های زیادی در تهیه PRP، کیفیت نمونه و نتایج بالینی وجود دارد.تجهیزات PRP تجاری موجود مطابق با مشخصات سازنده اختصاصی تأیید و ثبت شده است که متغیرهای مختلف را در بین تجهیزات PRP موجود در حال حاضر حل می کند.

دوز پلاکتی را در شرایط in vitro و in vivo درک کنید

اثر درمانی PRP و سایر کنسانتره های پلاکتی ناشی از آزادسازی عوامل مختلفی است که در ترمیم و بازسازی بافت نقش دارند.پس از فعال شدن پلاکت ها، پلاکت ها ترومب پلاکتی را تشکیل می دهند که به عنوان یک ماتریکس موقت خارج سلولی برای ترویج تکثیر و تمایز سلولی عمل می کند.بنابراین، منصفانه است که فرض کنیم که دوز بالاتر پلاکتی منجر به غلظت محلی بالاتر فاکتورهای زیست فعال پلاکتی خواهد شد.با این حال، ارتباط بین دوز و غلظت پلاکت‌ها و غلظت فاکتور رشد فعال زیست فعال پلاکتی آزاد شده و دارو ممکن است غیرقابل کنترل باشد، زیرا تفاوت‌های قابل‌توجهی در تعداد پلاکت‌های پایه بین بیماران وجود دارد، و تفاوت‌هایی بین روش‌های تهیه PRP وجود دارد.به طور مشابه، چندین فاکتور رشد پلاکتی که در مکانیسم ترمیم بافت دخیل هستند در قسمت پلاسمایی PRP وجود دارند (به عنوان مثال، فاکتور رشد کبد و فاکتور رشد شبه انسولین 1).بنابراین، دوز پلاکتی بالاتر بر پتانسیل ترمیم این فاکتورهای رشد تأثیری نخواهد داشت.

تحقیقات in vitro PRP بسیار محبوب است زیرا پارامترهای مختلف در این مطالعات را می توان به طور دقیق کنترل کرد و نتایج را به سرعت به دست آورد.چندین مطالعه نشان داده اند که سلول ها به روشی وابسته به دوز به PRP پاسخ می دهند.نگوین و فام نشان دادند که غلظت های بسیار بالای GF لزوماً برای فرآیند تحریک سلولی مساعد نیست، که ممکن است نتیجه معکوس داشته باشد.برخی از مطالعات آزمایشگاهی نشان داده اند که غلظت بالای PGF ممکن است اثرات نامطلوبی داشته باشد.یکی از دلایل ممکن است تعداد محدود گیرنده های غشای سلولی باشد.بنابراین، هنگامی که سطح PGF در مقایسه با گیرنده های موجود بسیار بالا باشد، آنها تأثیر منفی بر عملکرد سلول خواهند داشت.

اهمیت داده های غلظت پلاکت در شرایط آزمایشگاهی

اگرچه تحقیقات آزمایشگاهی مزایای زیادی دارد، اما معایبی نیز دارد.در شرایط آزمایشگاهی، به دلیل تعامل مداوم بین بسیاری از انواع مختلف سلول در هر بافت به دلیل ساختار بافت و بافت سلولی، تکثیر در شرایط آزمایشگاهی در یک محیط کشت تک دو بعدی دشوار است.تراکم سلولی که می تواند بر مسیر سیگنال سلولی تأثیر بگذارد معمولاً کمتر از 1٪ وضعیت بافت است.بافت ظرف کشت دو بعدی از قرار گرفتن سلول ها در معرض ماتریکس خارج سلولی (ECM) جلوگیری می کند.علاوه بر این، فناوری کشت معمولی منجر به تجمع ضایعات سلولی و مصرف مداوم مواد مغذی می شود.بنابراین، کشت آزمایشگاهی با هر حالت پایدار، تامین اکسیژن بافتی یا تبادل ناگهانی محیط کشت متفاوت است و نتایج متناقضی منتشر شده است که اثر بالینی PRP را با مطالعه آزمایشگاهی سلول‌ها، انواع بافت و پلاکت‌های خاص مقایسه می‌کند. غلظت هاگرازیانی و دیگران.مشخص شد که در شرایط آزمایشگاهی، بیشترین تأثیر بر تکثیر استئوبلاست‌ها و فیبروبلاست‌ها در غلظت پلاکت PRP 2.5 برابر بیشتر از مقدار پایه به دست آمد.در مقابل، داده‌های بالینی ارائه شده توسط پارک و همکارانش نشان داد که پس از همجوشی ستون فقرات، سطح پلاکت PRP باید بیش از 5 برابر از سطح پایه افزایش یابد تا نتایج مثبت ایجاد شود.نتایج متناقضی مشابهی نیز بین داده‌های تکثیر تاندون در شرایط آزمایشگاهی و نتایج بالینی گزارش شد.

(محتوای این مقاله تجدید چاپ شده است و ما هیچ تضمین صریح یا ضمنی برای صحت، اعتبار یا کامل بودن مطالب مندرج در این مقاله ارائه نمی دهیم و مسئولیتی در قبال نظرات این مقاله نداریم، لطفاً درک کنید).