PRP چگونه کار می کند؟

PRP با گرانول زدایی گرانول های آلفا از پلاکت ها که حاوی چندین فاکتور رشد هستند عمل می کند.ترشح فعال این فاکتورهای رشد با فرآیند انعقاد خون آغاز می شود و در عرض 10 دقیقه پس از انعقاد شروع می شود.بیش از 95 درصد از فاکتورهای رشد از پیش سنتز شده در عرض 1 ساعت ترشح می شوند.بنابراین، PRP باید در حالت ضد انعقاد تهیه شود و باید در گرافت ها، فلپ ها یا زخم ها در عرض 10 دقیقه پس از شروع لخته استفاده شود.مطالعاتی که از خون کامل ضد انعقاد استفاده نمی کنند، مطالعات PRP واقعی نیستند و گمراه کننده هستند.

از آنجایی که پلاکت ها توسط فرآیند لخته شدن فعال می شوند، فاکتورهای رشد از طریق غشای سلولی از سلول ترشح می شوند.در این فرآیند، ذرات آلفا به غشای سلولی پلاکت‌ها ترکیب می‌شوند و فاکتورهای رشد پروتئین با افزودن زنجیره‌های جانبی هیستون و کربوهیدرات به این پروتئین‌ها، حالت زیست فعال را تکمیل می‌کنند.بنابراین، پلاکت های آسیب دیده یا غیرفعال شده توسط درمان PRP، فاکتورهای رشد فعال زیستی ترشح نمی کنند و ممکن است منجر به نتایج ناامیدکننده شوند.فاکتورهای رشد ترشح شده بلافاصله از طریق گیرنده های گذرنده به سطح بیرونی غشای سلول ها در پیوند، فلپ یا زخم متصل می شوند.

مطالعات نشان داده اند که سلول های بنیادی مزانشیمی انسان بالغ، استئوبلاست ها، فیبروبلاست ها، سلول های اندوتلیال و سلول های اپیدرمی گیرنده های غشای سلولی را برای فاکتورهای رشد در PRP بیان می کنند.این گیرنده‌های گذرنده به نوبه خود باعث فعال شدن پروتئین‌های سیگنال‌دهنده داخلی درون زا می‌شوند که منجر به بیان (باز کردن) توالی‌های ژن سلولی طبیعی، مانند تکثیر سلولی، تشکیل ماتریکس، تشکیل استوئید، سنتز کلاژن و غیره می‌شود.

اهمیت این دانش این است که فاکتورهای رشد PRP هرگز وارد سلول یا هسته آن نمی شوند، جهش زا نیستند، آنها به سادگی تحریک درمان طبیعی را تسریع می کنند.بنابراین، PRP توانایی ایجاد تومور را ندارد.

پس از انفجار اولیه فاکتورهای رشد مرتبط با PRP، پلاکت ها برای 7 روز باقیمانده از عمر خود، فاکتورهای رشد بیشتری را سنتز و ترشح می کنند.هنگامی که پلاکت ها تخلیه و مرده می شوند، ماکروفاژهایی که از طریق رگ های خونی تحریک شده توسط پلاکت ها به منطقه می رسند به سمت داخل رشد می کنند تا با ترشح برخی از عوامل رشد مشابه و همچنین سایر عوامل، نقش تنظیم کننده بهبود زخم را بر عهده بگیرند.بنابراین، تعداد پلاکت‌های پیوند، زخم یا لخته خون متصل به فلپ تعیین‌کننده سرعت بهبود زخم است.PRP فقط به این عدد اضافه می کند.

چند پلاکت کافی است؟

مطالعات نشان داده است که تکثیر و تمایز MSCS بزرگسالان ارتباط مستقیمی با غلظت پلاکت دارد.آنها منحنی‌های دوز-پاسخ را نشان دادند که نشان می‌دهد یک پاسخ سلولی کافی به غلظت پلاکت‌ها برای اولین بار زمانی شروع شد که چهار تا پنج برابر تعداد پلاکت‌های پایه رسید.یک مطالعه مشابه نشان داد که افزایش غلظت پلاکت همچنین تکثیر فیبروبلاست و تولید کلاژن نوع I را افزایش داد و بیشتر پاسخ وابسته به PH بود و بهترین پاسخ در سطوح اسیدی‌تر pH بود.

این مطالعات نه تنها نیاز به دستگاه‌هایی را برای متمرکز کردن پلاکت‌های کافی نشان می‌دهند، بلکه نتایج بهبود یافته بازسازی استخوان و افزایش نتایج بافت نرم مرتبط با PRP را نیز توضیح می‌دهند.

از آنجایی که اکثر افراد دارای تعداد پلاکت پایه 200000±75000 در میکرولیتر هستند، تعداد پلاکت های PRP 1 میلیون در میکرولیتر اندازه گیری شده در مقادیر استاندارد 6 میلی لیتری به معیار "PRP درمانی" تبدیل شده است.مهمتر از همه، مطالعات نشان داده اند که این غلظت پلاکتی زمانی به دست می آید که به سطوح درمان رسیده و در نتیجه فاکتورهای رشد آزاد می شود.

(محتوای این مقاله تجدید چاپ شده است و ما هیچ تضمین صریح یا ضمنی برای صحت، اعتبار یا کامل بودن مطالب مندرج در این مقاله ارائه نمی دهیم و مسئولیتی در قبال نظرات این مقاله نداریم، لطفاً درک کنید).