انواع مختلف PRP پلاسمایی غنی از پلاکت در جهان چیست؟

پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) در حال حاضر به طور گسترده در زمینه های مختلف پزشکی استفاده می شود.در سال های اخیر کاربرد پی آر پی در ارتوپدی بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته و کاربرد آن در زمینه های مختلف از جمله بازسازی بافت، ترمیم زخم، ترمیم اسکار، جراحی پلاستیک و زیبایی روز به روز گسترده تر شده است.در شماره امروز، زیست‌شناسی PRP، مکانیسم عمل آن و طبقه‌بندی PRP را تجزیه و تحلیل می‌کنیم تا بهتر بفهمیم چه کارهایی را می‌توان با PRP انجام داد و چه کارهایی را نباید انجام داد.

تاریخچه PRP

PRP با نام‌های پلاسمای غنی از پلاکت (PRP)، فاکتور رشد غنی از پلاکت (GFS) و فیبرین غنی از پلاکت (PRF) نیز شناخته می‌شود.مفهوم و توصیف PRP در زمینه هماتولوژی آغاز شد.هماتولوژیست ها اصطلاح PRP را در دهه 1970 ابداع کردند، عمدتاً برای درمان بیماران مبتلا به ترومبوسیتوپنی با استخراج پلاکت ها و اضافه کردن تزریق خون.

ده سال بعد، PRP در جراحی فک و صورت به عنوان PRF مورد استفاده قرار گرفت.فیبرین خاصیت چسبندگی و هموستاتیک دارد و PRP دارای خواص ضد التهابی است که تکثیر سلولی را تحریک می کند.پس از آن، PRP به طور گسترده در زمینه اسکلتی عضلانی آسیب های ورزشی مورد استفاده قرار گرفت و به اثرات درمانی خوبی دست یافت.از آنجایی که اهداف درمانی عمدتاً ورزشکاران حرفه ای هستند، توجه گسترده ای را در رسانه ها به خود جلب کرده و به طور گسترده در زمینه پزشکی ورزشی مورد استفاده قرار گرفته است.پس از آن، PRP به تدریج در ارتوپدی، جراحی، جراحی کودکان، زنان، اورولوژی، جراحی پلاستیک و زیبایی و چشم پزشکی ترویج شد.

زیست شناسی پلاکتی

سلول‌های خون محیطی شامل گلبول‌های قرمز، گلبول‌های سفید و پلاکت‌ها هستند که همگی از یک سلول بنیادی پرتوان مشترک مشتق شده‌اند که می‌تواند به دودمان‌های سلولی مختلف تمایز یابد.این رده های سلولی حاوی سلول های پیش ساز هستند که می توانند تقسیم شوند و بالغ شوند.پلاکت‌ها از مغز استخوان مشتق شده‌اند و سلول‌های دیسک‌شکل هسته‌دار با اندازه‌های مختلف، با قطر متوسط ​​حدود ۲ میکرومتر هستند و کم‌تراکم‌ترین سلول‌های خونی هستند.تعداد پلاکت ها در خون در گردش طبیعی بین 150000 تا 400000 در هر میکرولیتر است.پلاکت ها حاوی چندین گرانول ترشحی مهم هستند که سه گرانول اصلی وجود دارد: گرانول متراکم، گرانول o و لیزوزوم.هر پلاکت حدود 50-80 ذره دارد.

تعریف PRP

در نتیجه، PRP یک محصول بیولوژیکی است که یک پلاسمای غلیظ با غلظت پلاکت به طور قابل توجهی بالاتر از خون محیطی است.پی آر پی نه تنها حاوی سطوح بالایی از پلاکت ها است، بلکه حاوی تمام فاکتورهای انعقادی از جمله یک سری فاکتورهای رشد، کموکاین ها، سیتوکین ها و پروتئین های پلاسما است.
PRP از خون محیطی که با روش های مختلف آماده سازی آزمایشگاهی گرفته می شود استخراج می شود.پس از آماده سازی، با توجه به گرادیان های چگالی مختلف، گلبول های قرمز، PRP و PPP در اجزای خون به ترتیب از هم جدا می شوند.در پی آر پی علاوه بر غلظت بالای پلاکت ها، باید در نظر گرفت که آیا لکوسیت دارد یا خیر و آیا فعال است یا خیر.بر اساس این جنبه ها، انواع مختلف PRP مناسب برای شرایط پاتولوژیک مختلف تعیین می شود.
چندین دستگاه تجاری در حال حاضر در دسترس هستند که می توانند آماده سازی PRP را ساده کنند.این دستگاه های PRP معمولاً 2 تا 5 برابر غلظت پلاکت PRP بالاتری تولید می کنند.اگرچه ممکن است تصور شود که هر چه غلظت پلاکت بیشتر و میزان فاکتور رشد بیشتر باشد، اثر درمانی بهتری باید داشته باشد، اما این امر ثابت نشده است و به طور کلی غلظت 5-3 برابر مناسب تلقی می شود.
دستگاه های تجاری این مزیت را دارند که استاندارد و ساده تر هستند، اما محدودیت هایی در دستگاه های مربوطه دارند.برخی نمی توانند ناخالصی های خاص را به خوبی حذف کنند و برخی از آماده سازی های PRP غلظت بالایی ندارند.اساساً تمام تجهیزات تجاری را نمی توان به صورت جداگانه و دقیق تهیه کرد.این بزرگترین مشکل تجهیزات استاندارد است.در حال حاضر، تنها فناوری دقیق آماده سازی آزمایشگاهی فردی می تواند تمام نیازهای بیمار را پوشش دهد، که الزامات بالایی در فناوری آزمایشگاهی دارد.

طبقه بندی PRP

در سال 2006، Everts و همکاران مفهوم PRP غنی از لکوسیت را پیشنهاد کردند.بنابراین، PRP را می توان با توجه به تعداد لکوسیت های موجود به دو نوع تقسیم کرد: PRP با لکوسیت های ضعیف و PRP با لکوسیت های غنی.

1) پلاسمای غنی از پلاکت حاوی غلظت بالای لکوسیت ها، به نام L-PRP (پلاسمای غنی از پلاکت های لکوسیتی، حاوی مقدار کمی گلبول قرمز)، عمدتاً برای زخم های مقاوم، پای دیابتی، نقرس غیر التیام دهنده استفاده می شود. زخم ها، ترمیم استخوان، جوش نخوردن، التهاب مغز استخوان و سایر درمان های بالینی.

2) پلاسمای غنی از پلاکت بدون یا با غلظت کم لکوسیت ها به عنوان P-PRP (پلاسمای غنی از پلاکت خالص، بدون گلبول های قرمز) شناخته می شود که عمدتاً برای آسیب های ورزشی و بیماری های دژنراتیو از جمله آسیب های منیسک، آسیب های رباط و تاندون استفاده می شود. آرنج تنیس بازان، آرتروز زانو، تحلیل غضروف، فتق دیسک کمر و سایر بیماری ها.

3) پس از اینکه PRP مایع توسط ترومبین یا کلسیم فعال شد، یک PRP یا PRF ژل مانند می تواند تشکیل شود.(اولین بار توسط دوهان و همکاران در فرانسه تهیه شد)

در سال 2009، Dohan Ehrenfest و همکاران.4 طبقه بندی بر اساس وجود یا عدم وجود اجزای سلولی (مانند لکوسیت ها) و ساختار فیبرین پیشنهاد شده است:

1) PRP خالص یا PRP فقیر از لکوسیت: PRP تهیه شده فاقد لکوسیت بوده و محتوای فیبرین پس از فعال شدن کم است.

2) گلبول های سفید و پی آر پی: حاوی گلبول های سفید هستند و محتوای فیبرین پس از فعال شدن کم است.

3) PRF خالص یا PRF فقیر از لکوسیت: آماده سازی حاوی لکوسیت نیست و دارای فیبرین با چگالی بالا است.این محصولات به صورت ژل های فعال شده هستند و برای تزریق قابل استفاده نیستند.

4) فیبرین غنی از لکوسیت و PRF: حاوی لکوسیت و فیبرین با چگالی بالا.

در سال 2016، Magalon و همکاران.طبقه‌بندی DEPA (دوز، کارایی، خلوص، فعال‌سازی)، با تمرکز بر تعداد پلاکت‌های PRP، خلوص محصول و فعال‌سازی پلاکتی را پیشنهاد کرد.

1. دوز تزریق پلاکت: با ضرب غلظت پلاکت در حجم پلاکت محاسبه کنید.با توجه به دوز تزریق شده (به میلیاردها یا میلیون ها پلاکت)، می توان آن را به (الف) دوز بسیار بالا تقسیم کرد: > 5 میلیارد.(ب) دوز بالا: از 3 میلیارد تا 5 میلیارد.ج) دوز متوسط: از 1 میلیارد تا 3 میلیارد.(د) دوز کم: کمتر از 1 میلیارد.

2. کارایی آماده سازی: درصد پلاکت های جمع آوری شده از خون.(الف) راندمان بالای دستگاه: نرخ بازیابی پلاکتی > 90%؛(ب) راندمان دستگاه متوسط: نرخ بازیابی پلاکت بین 70-90٪.(ج) راندمان پایین دستگاه: نرخ بازیابی بین 30-70٪.(د) راندمان تجهیزات بسیار کم است: نرخ بازیابی کمتر از 30٪ است.

3. خلوص PRP: به ترکیب نسبی پلاکت ها، گلبول های سفید و گلبول های قرمز در PRP مربوط می شود.ما آن را به عنوان (الف) PRP بسیار خالص توصیف می کنیم: بیش از 90٪ پلاکت نسبت به گلبول های قرمز و لکوسیت ها در PRP.(ب) PRP خالص: 70-90% پلاکت.(ج) PRP ناهمگن: % پلاکت بین 30-70 درصد.(د) PRP خون کامل: درصد پلاکت ها در PRP کمتر از 30 درصد است.

4. فرآیند فعال سازی: آیا باید پلاکت ها را با فاکتورهای انعقادی اگزوژن مانند ترومبین اتولوگ یا کلرید کلسیم فعال کرد.

(مطالب این مقاله تکثیر شده است.)